«غروب زیست جهان ایرانی؛ تحلیل شکاف نسلی و جستجوی آینده در اثر بیژن عبدالکریمی»
کتاب «غروب زیست جهان ایرانی» نوشته بیژن عبدالکریمی، اثری است که به بررسی تغییرات نسل‌ها و شکاف‌های ایجاد شده بین نسل‌های جدید و گذشته در ایران می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، نسل‌های جدید را «نسل‌های بی‌تاریخ» می‌نامد؛ نسلی که تنها در «زمان حال» زندگی می‌کند و ارتباط معناداری با گذشته و آینده ندارد. این شکاف نه تنها درک نسل‌های جدید از میراث‌های فرهنگی، دینی و تاریخی را تحت تأثیر قرار داده است، بلکه احساسی از بی‌آینده بودن و فقدان آرمان‌شهری برای آینده را نیز در آنها ایجاد کرده است.
عبدالکریمی معتقد است که ظهور این نسل‌ها نشانگر تولد یک جامعه و ایران نسبتاً جدید است. این تغییرات باعث شده است که مسائل اجتماعی، فرهنگی و تاریخی ناشناخته‌ای پیش روی ما قرار گیرد که نه نهادهای سنتی و مذهبی، نه دانشگاه‌ها و روشنفکران آمادگی لازم برای مواجهه با آنها را دارند. نسل‌های جدید در معنایی عمیق‌تر، شاهد غروب زیست جهان ایرانی هستند.
سؤال اصلی کتاب این است که آیا در پشت این غروب و نقشه‌برداری نسل‌های جدید، امیدی به یافتن آینده‌ای تازه و واقعی وجود دارد؟ آیا مانند برخی شاعران و مفکران می‌توان در تاریکی توازنی را احساس کرد؟ آیا در این دوران بی‌نشانه و عصر سرگردانی، همچنان می‌توان نشانه‌ها را جستجو کرده و از آنها سخن گفت؟
«غروب زیست جهان ایرانی» اثری است که به دنبال پاسخ به این پرسش‌ها است و تلاش می‌کند تا با تحلیل تغییرات نسل‌ها و شکاف‌های ایجاد شده، راه‌هایی برای درک و مواجهه با این وضعیت جدید بیابد. این کتاب برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر از تغییرات اجتماعی و فرهنگی در ایران معاصر هستند، بسیار ارزشمند است.
