برای شناخت واقعی چهره‌ای که پشت وعده‌های صلح پنهان شده، این سفرنامه‌ی تکان‌دهنده را بخوانید؛ جایی که هیچ حرف اضافه‌ای نیست، فقط حقیقت.
کتاب : اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه نوشته عاطف حزین، خاطرات و مشاهدات یک خبرنگار عرب را از سفر خود در سال ۱۹۹۶ به شهرهای صهیونیست‌نشین به تصویر می‌کشد. این اثر یکی از روش‌های موثر شناخت اهداف و نیت‌های رژیم صهیونیستی را روایت می‌کند؛ نگاهی مستقیم به آنچه صهیونیست‌ها درباره خود گفته‌اند و آنچه کسانی که در میان آنها زندگی می‌کنند یا تحت نفوذشان هستند دیده و بیان کرده‌اند. این سفرنامه، جلوه‌ای متفاوت از واقعیت‌های پیچیده و تلخ در قلب فلسطین و اسرائیل ارائه می‌دهد.
عاطف حزین با قلمی روشن و گویا، خواننده را به سفری دو دهه قبل می‌برد؛ زمانی که هنوز امید به صلح و آرامش میان فلسطینیان و اسرائیلی‌ها در دل‌ها زنده بود. با این حال، آنچه امروز شاهدیم، تفاوت معناداری با آن روزها دارد. این کتاب نه تنها تصویری از گذشته است بلکه آیینه‌ای است که وضعیت کنونی را نیز به مخاطب نشان می‌دهد و پرسشی مهم را مطرح می‌کند: وعده‌های صلح که زمانی داده شده بود، چه میزان تحقق یافته‌اند؟ آیا آنچه گفته شد تنها حرفی بی‌پشتوانه بوده یا کمترین نشانه‌ای از تحقق در آنها وجود دارد؟
در صفحات این کتاب، صداهای کسانی به گوش می‌رسد که آن زمان چشم‌انتظار پایان جنگ و تحقق آرامش بودند، اما اکنون روشن می‌شود که چگونه این آرزوها تا حد زیادی دست نیافتنی مانده‌اند. اهمیت مطالعه این اثر در این است که با مرور تجربه تاریخی، خواننده می‌تواند چرایی استمرار بحران و بازی پیچیده قدرت‌ها را بهتر درک کند، به ویژه در شرایطی که هنوز برخی وعده‌های مشابه به فلسطینی‌ها داده می‌شود.
مترجم کتاب، وحید خضاب، با ترجمه روان و دقیق، امکان دسترسی به این سفرنامه مهم را برای مخاطبان فارسی‌زبان فراهم کرده است. انتشارات شهید کاظمی نیز با چاپ این اثر، گامی در جهت آگاهی‌بخشی و تحلیل واقعیت‌های منطقه برداشته است.
این کتاب به ویژه برای آن دسته از خوانندگانی که می‌خواهند ورای اخبار روزمره، به عمق تاریخ و واقعیت‌های پشت پرده سیاست‌های منطقه‌ای نفوذ کنند، پیشنهاد می‌شود. «اسرائیلی که من دیدم» روایت یک سفر نیست؛ بلکه داستانی است از تکرار وعده‌ها، ناکامی‌ها و چالش‌های پیوسته در مسیر صلح و عدالت در خاورمیانه.
