مقاله: پیامدهای سیاسی و اجتماعی امنیتی‌شدن اعتراضات در جمهوری اسلامی ایران
نویسندگان
مسعود معینی‌پور استادیار، دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران
منصور توبیانی کارشناسی ارشد، دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران.
ناشر: فصلنامه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (ع)
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی پیامدهای سیاسی و اجتماعی امنیتی‌شدن اعتراضات در جمهوری اسلامی ایران است. امنیتی‌شدن فضای اعتراضات توسط دستگاه‌های اجرایی و امنیتی نظام سیاسی، خود یکی از عواملی است که پیامدهای سیاسی و اجتماعی بسیاری برای دولت‌ها دارد؛ از‌این‌رو لازم است نخست آسیب‌شناسی شود که این پیامدها چیست و چگونه بر کارامدی نظام‌های سیاسی تأثیرگذار است؟ سپس بایستی راه‌حلی برای برون‌رفت از این مسئله یافت. بررسی‌های این پژوهش بر مبنای توصیفی-تحلیلی و طبق چهارچوب مکتب کپنهاک نشان می‌دهد که پیامدهای امنیتی اعتراضات نه فقط خشم و بی‌اعتمادی مردم به مسئولان، بلکه به ارزش‌های بنیادین جامعه همچون اعتقادات دینی را نیز افزایش داده است. در کنار پیامدهای سیاسی و اجتماعی، امنیتی‌شدن اعتراضات برای کشور پیامدهای اقتصادی نیز در پی دارد. در‌نهایت می‌توان گفت در جمهوری اسلامی ایران، امنیتی‌سازی اعتراضات به‌عنوان ابزاری جهت سوءاستفاده برخی افراد که منافعشان در سرکوب و سکوت مردم است، تبدیل شده و هر نهادی در شرایط بحرانی، با امنیتی‌کردن فضا، خشم معترضان را بیشتر و آنها را تحریک کرده است و مردم را در مقابل یکدیگر و نظام سیاسی قرار می‌دهد. در این موقعیت نظام سیاسی، یکی از مهم‌ترین ابزارهای مشروع، ولی خارج از قانون خود را برای مواقع بحرانی از دست داده و دیگر نمی‌تواند با استفاده از سرمایه‌های اجتماعی، پشتیبانی مردم را هنگام تهدید
امنیتی داشته باشد. در نتیجه آتش اعتراضات می‌تواند پایه‌های نظام سیاسی ایران را تهدید و به نابودی کشاند.
کلیدواژه‌ها: اعتراضات جمهوری اسلامی ایران امنیت ملی نظام سیاسی جنبش‌های اعتراضی
