اگر می‌خواهید بدانید چرا بسیاری از ملت‌ها از آمریکا نفرت دارند، کتاب «کشتن امید» را بخوانید؛ شاید آن‌گاه دیدگاهتان به نظم جهانی تغییر کند.
«کشتن امید»؛ روایت بی‌پرده از مداخلات خونین آمریکا پس از جنگ جهانی دوم
کتاب «کشتن امید: مداخلات ارتش آمریکا و سیا پس از جنگ جهانی دوم» اثری کلاسیک و ماندگار از ویلیام بلوم، روزنامه‌نگار و دیپلمات پیشین وزارت خارجه آمریکا، اثری است تکان‌دهنده درباره واقعیت‌های سیاست خارجی آمریکا. این کتاب، که با ترجمه‌ی روان و دقیق منوچهر بیگدلی‌خمسه در دسترس فارسی‌زبانان قرار گرفته، یکی از بی‌رحمانه‌ترین چهره‌های نظم آمریکایی را از پسِ نقاب دموکراسی و حقوق بشر عیان می‌سازد.
ویلیام بلوم در این کتاب مستند، تصویری جامع و شوک‌آور از دهه‌ها کودتا، ترور، جنگ‌های نیابتی و مداخلات مستقیم نظامی ارائه می‌دهد که همه با پشتیبانی سیا و ارتش آمریکا، علیه دولت‌های مستقل، جنبش‌های مردمی، و رهبران منتخب در سراسر جهان انجام شده است. از یونان، ویتنام و شیلی گرفته تا افغانستان، عراق و آمریکای لاتین، نویسنده نشان می‌دهد چگونه «دموکراسی آمریکایی» با خشونت، سرکوب و فریب در سراسر جهان صادر شده است.
نکته قابل تأمل آن است که نویسنده خود سال‌ها در ساختار رسمی سیاست خارجی ایالات متحده حضور داشته و با تسلطی مثال‌زدنی به اسناد و شواهد، تصویری منسجم و مستدل از عملکرد مخفیانه و گاه علنی آمریکا ارائه می‌دهد؛ عملکردی که هدف اصلی‌اش چیزی جز حفظ سلطه جهانی نبوده است.
بلوم نشان می‌دهد چگونه اتهام کمونیست بودن – حتی برای کسانی که صرفاً مخالف منافع آمریکا بودند – بهانه‌ای شد برای سرنگونی دولت‌های مستقل و استقرار دیکتاتورهایی وابسته، صرفاً به این دلیل که نخواستند در چارچوب نظم آمریکامحور بازی کنند. جبارانی که از شکنجه، سرکوب و کشتار، ابایی نداشتند و در عین حال «متحدان راهبردی واشنگتن» محسوب می‌شدند.
کتاب «کشتن امید» نه‌فقط روایتی تاریخی، که هشداری زنده برای امروز و فرداست. امروز که دوباره شاهد شکل‌گیری قطب‌های قدرت نوظهور و منازعات نوین ژئوپلیتیکی هستیم، این اثر کمک می‌کند سیاست‌های گذشته را بهتر بفهمیم و از تکرار آن جلوگیری کنیم.
تأییدهای بزرگان اندیشه نیز گواه ارزش علمی و افشاگرانه کتاب است؛ از نوام چامسکی که آن را «بهترین کتاب در این حوزه» می‌نامد، تا جان استاکول، مأمور سابق سیا، که از آن به‌عنوان «مفیدترین خلاصه تاریخ سیا» یاد می‌کند. این اثر، اثری است که نمی‌توان با آرامش خواند: هر فصل آن، خشم و پرسش‌های جدیدی در ذهن مخاطب برمی‌انگیزد.
