نقض اصل تفکیک در تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران
هرچند بر اساس قواعد بین‌المللی، توسل به زور برای حل و فصل اختلافات ممنوع است، متـأسفانه برخی از دولت‌ها همچون رژیم نامشروع صهیونیستی اهداف خود را با توسل به زور و جنگ و تجاوز به سایر کشورها پیش می‌برند؛ اما در عین حال تلاش شده تا اگر نمی‌توان از توسل به زور و جنگ توسط این‌گونه رژیم‌ها جلوگیری کرد، دست‌کم با وضع قواعد و مقرراتی، از آثار و پیامدهای ناگوار آن کاست و اقدامات «غیر انسانی» در جنگ‌ها را محدود کرد.
پیدایش «حقوق بشردوستانه» به عنوان بخشی از «حقوق مخاصمات مسلحانه»- که هدف آن تخفیف آلام و درد و رنج ناشی از جنگ و «انسانی کردن» آن است- با همین هدف صورت گرفته است. یکی از اصول مهم و بنیادین حقوق بشردوستانه بین‌المللی که در آموزه‌های اسلامی، به ویژه فقه امامیه، بر آن تأکید و تصریح شده، «اصل تفکیک بین اهداف نظامی با اهداف غیر نظامی» در مخاصمات مسلحانه است که بر مبنای این اصل، افراد و اماکن و اموال غیر نظامی باید از حمله نظامی مصون بمانند.
متأسفانه رژیم صهیونیستی علاوه بر نقض‌های مکرر این اصل در طول حیات نامشروع خود، در حمله غیرقانونی خود به جمهوری اسلامی ایران نیز با هدف قراردادن «افراد غیرنظامی» از جمله دانشمندان هسته‌ای، زنان و مردان و کودکان بی‌گناه، همچنین «اماکن غیرنظامی» مانند مناطق مسکونی، اماکن رسانه‌ای، مراکز اقتصادی، مراکز صلح‌آمیز هسته‌ای، مراکز امدادی و درمانی و نیز «اموال غیرنظامی» نظیر منازل مردم، آمبولانس‌ها، خودروها و تأسیسات شهری به صورت فاحش، گسترده و سیستماتیک این اصل مهم حقوقی قراردادی و عرفی را نقض کرده است که این امر، مسئولیت بین‌المللی این رژیم جنایتکار را به‌دنبال دارد.
مهدی فیروزی، عضو هیئت علمی پژوهشکده فقه و حقوق پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
